قرآن كريم خود را كتاب هدايتِ همهگاني و هميشهگي براي جامعهي بشري معرّفي كرده است «وَ ما هِيَ إِلاَّ ذِكْرى لِلْبَشَرِ»(1)، «إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ»(2) كتابي جاودانه است كه پس از آن كتاب ديگري نه خواهد آمد. خداي سبحان در معرّفي قرآن ميفرمايد: «وَ إِنَّهُ لَكِتابٌ عَزِيزٌ * لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ»(3)هرگز هيچ بطلاني در قرآن نفوذ نميكند. نه از درون به زوال ميگرايد و عمرش به پايان ميرسد و نه از بيرون عاملي ميتواند آن را ابطال كرده از پاي درآورد. نه دست نامحرمان به تحريف آن دراز ميشود و نه هيچ مكتب و فكري ميتواند بر آن خللي وارد سازد. در بحث تحدّي نيز گفته شد كه به دليل جهاني بودن قرآن، تحدّي آن نيز جهاني و براي همهي زمانها است و نداي «هل من مبارز»قرآن در تمام زمانها و قرنها به گوش همه، چه بر دانشمندان و چه بر عوام، ميرسد تا اگر ميتوانند مانند قرآن و بلكه مانند سورهي كوچكي از آن بياورند.